Tijdens het afgelopen OKT-toernooi in Izmir heb ik mijn laatste interland voor het Nederlands volleybalteam gespeeld. Bondscoach Peter Blange heeft besloten mij niet meer op te roepen voor de komende zomer en toekomstig te spelen toernooien en wedstrijden.
Uiteraard is dit een grote teleurstelling voor mij omdat ik andermaal heb bewezen nog steeds de beste libero van Nederland te zijn en ik zelf zeker nog de drive had om door te gaan. Maar helaas heeft mijn leeftijd de bondscoach doen besluiten mij niet meer op te roepen voor Oranje, hiermee een einde aan mijn interlandcarriere brengende.
Ondanks dat wij ons onlangs niet voor Peking hebben kunnen qualificeren en ondanks dat het in Izmir mijn laatste interland was kijk ik met een fantastisch en trots gevoel op mijn interlandcarriere terug. Met hoogtepunten als, zilver tijdens de OS Barcelona 1992, 2e EK 1993, Goud tijdens de EL 2006, persoonlijke trofees, en nog vele andere mooie herinneringen voel ik mij een rijk mens om daar op terug te kunnen kijken. Ook mijn aanvoerderschap van Oranje tijdens de laatste drie jaren heeft mij tijdens de keren dat het volkslied speelde elke keer met trots doen vervullen.
Zeker de laatste drie jaren waren vol met hoogte- en dieptepunten, maar juist die jaren waren hele mooie die mij altijd bij zullen blijven en die mij nu nog steeds erg dankbaar maken dat ik dat heb mogen mee maken en dat ik daar mijn steentje aan bij heb mogen dragen.
Ik wens het nieuwe Oranje heel veel succes en sluit hiermee niet alleen mijn interlandcarriere af, maar ook deze website. Ook wil ik langs deze weg alle Oranje-fans die mij altijd toegejuicht en gesteund hebben ontzettend bedanken en ik hoop dat jullie dat in de toekomst nog heel lang voor de Oranje-spelers blijven doen.
Het was leuk om jullie hiermee op de hoogte te houden, maar dit waren mijn laatste 'Oranje-gekleurde' woorden op mijn Oranje-weblog. Leve Oranje, Oranje boven.
